Üretici rolü üstlenmiş olan çiçekli bitkiler, hemen hemen her karasal ekosistemin besin ağının tabanında yer almaktadır.
Kapalı tohumlu bitkiler, bugün bilinen yaklaşık 280.000 türü ile karasal bitkilerin en çeşitli ve en yaygın grubunu oluşturmaktadır.
Uzun dönemde tüm bitki türleri, doğal seçilim sayesinde içinde büyüdükleri ortamda yaşama ve üreme başarısını artıran adaptasyon larını biriktirmiştir.
Örneğin, kaktüs gibi çöl bitkilerinde yapraklar çok fazla indirgenmiş, gövde başlıca fotosentetik organ halini almıştır. Yaprağın boyutunda ve dolayısıyla yüzey alanında görülen bu indirgenme, terlemeyle su kaybını en aza indirmeyi hedefleyen morfolojik bir adaptasyondur.
Bitkiler, özel ortamlara yapısal olarak çok daha fazla yanıt verir ve bu yanıtlar sayesinde mevcut ortamda varlığını sürdürüp sahip olduğu genetik bilgiyi nesilden nesile aktarabilir.
Örneğin üstteki fotoğrafta görülen Cabomba cinsine ait bitki örneği, su altında kalan yapraklarının oldukça parçalı ve tüysü su üzerindeki yapraklarının ise oldukça geniş olmasıyla dikkat çeker. Aslında yaprakların bu durumu canlının bu bölgede yaşama ve üreme şansını artıran uyumları olarak değerlendirilebilir.
Su altında kalan ve tüysü görünüşte olan bu yapraklar suda çözünmüş karbondioksitten maximum oranda faydalanmayı sağlarken, su üstündeki geniş yüzeyli yapaklar bitkinin dik durması için önemli bir desteklik sağlar.
Bunlardan başka bitkiler su stresine maruz kaldıklarında, stomalarını kapatmak suretiyle su kaybını azaltmaya çalışmaktadır. Aksi durumda canlılıklarını kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalacaklardır.
Bitkilerin sayılan örnekler ve çok daha fazla şekilde çevresel faktörleri algılayıp uygun cevapları oluşturabilmesi onların karasal hayatta başarılı olmalarının temelinde yatmaktadır.
Çok hücreli hayvanlarda olduğu gibi, tohumlu bir bitkinin vücudu da farklı doku lardan meydana gelmiş organ lardan oluşmuştur.
Belli bir görevi yerine getirmek üzere bir araya gelmiş yapı ve görev bakımından benzer hücrelerin oluşturduğu topluluğa doku, dokulara oranla daha yüksek bir görev birliği meydana getiren ve değişik dokuların birlikteliğinden oluşan yapıya ise organ denir.
Karasal bitkiler, ihtiyaçlarını birbirinden çok farklı iki ortam olan toprak ve havadan karşılamaktadır. Toprak su ve minerallerin, hava ise karbondioksitin ana kaynağıdır. Kaynakların bu farklı kaynağa dağıtılmış olmasına bitkiler iki farklı sistem oluşturarak cevap vermiş ve uyum sağlamıştır.
Bir bitki vücudunda sürgün ve kök sistemi olmak üzere 2 ana sistem mevcuttur. Bitkinin yaşayabilmesi için kendini koruyan ve büyümesini sağlayan organlarına vejetatif organ lar, üremesini sağlayan organlarına ise generatif organ lar denmektedir.
Kök, gövde ve yaprak bitkinin vejetatif organları iken, çiçek üremeden sorumlu generatif organdır.
PDF DOSYASI İÇİN
